Píanó
Á íslensku er hljóðfærið almennt kallað píanó, flygill eða jafnvel slagharpa.
Píanó er stórt hljóðfæri sem flokka má sem hljómborðshljóðfæri, ásláttarhljóðfæri og strengjahljóðfæri.
Orðanefnd Verkfræðifélagsins mælti til þess árið 1926 að píanó yrði kallað yman á íslensku af ymur. Það náði takmarkaðri útbreiðslu.
Tvær helstu gerðir píanós eru standandi píanó, þar sem strengirnir liggja lóðrétt og flygill þar sem strengirnir liggja lárétt.
Píanó hefur strengi sem slegið er á með hömrum en hömrunum er stjórnað með hljómborði.
Nafnið piano er stytting á ítalska orðinu pianoforte, sem er aftur stytting á gravicembalo col piano e forte en það þýðir semball sem hægt er að spila á bæði veikt og sterkt.
Píanóið var fundið upp af harpsíkordasmiðnum Bartolomeo Cristofori, nákvæmt ártal er ekki vitað, en vitað er að píanó sem hann smíðaði var í eigu Mediciættarinnar árið 1700.
Ein helsta nýjungin við píanóið var demparapedallinn en hann var þó ekki í upprunalegu píanóum Cristoforis heldur var það Gottfried Silberman, orgelsmiður, sem bætti honum við.
Píanóið var lítið þekkt til að byrja með, en á sígilda tímabilinu, og enn frekar því rómantíska, sló það í gegn, svo að segja, og varð fljótlega eitt vinsælasta hljóðfærið.
